LOKALNIE.

Ostatnie dni były wyjątkowo piękne.
Złota polska jesień w najlepszym wydaniu!

Weekend spędzaliśmy „u dziadków” w mojej i Pana Męża rodzinnej miejscowości.
I tam właśnie postanowiłam urządzić moim dziewczynom rozgrzewkę z „Dziecka na warsztat”.

WARSZTAT NR 1 czyli… LOKALNIE.

Bywam przewrotna. Od razu wiedziałam, że nie będzie to opowieść o wsi, w której mieszkamy. Choć lasy mamy piękne. I dolinę rzeki… Można by snuć długie opowieści i pokazać urocze miejsca.
Postanowiłam jednak opowiedzieć moim dziewczynom o tzw. produktach LOKALNYCH, które trafiają na nasz stół.

Mąka z małego, prywatnego młyna. Żytnia, pszenna, orkiszowa. O dowolnej grubości zmielenia.
Jaja, które zniosły kury spacerujące po trawie tuż obok domu sąsiadów.
Wędliny, które samodzielnie przygotowują i wędzą moi teściowie.
Przetwory z warzyw i owoców z ogrodu moich rodziców.
I Sery. Od Pani Jagody. Z mleka szczęśliwej krowy.

Drogę powstawania tych serów właśnie, pokazałam moim dzieciom.
W tym celu wybrałyśmy się do gospodarstwa, w którym są przygotowywane, a tam dziewczyny wiele się nauczyły!
+ Poznały krowy, które dają nam mleko i ich dzieciaki, dzięki którym -w zasadzie- to mleko jest produkowane.
+ Dowiedziały się, że krowia dziewczynka to jałówka, a chłopiec to cielak.
+ Obserwowały jak dokarmia się małe krówki mlekiem z wiadra ze... smoczkiem.
+ Powąchały i przyjrzały się miejscu, w którym krowy mieszkają na co dzień.
Punktem kulminacyjnym był moment, w którym wspólnie z gospodynią wyjęłyśmy gotowe sery z wędzarni!





Gospodyni, jak dla mnie Króla Serów, nie zdradziła nam wprawdzie wszystkich tajników swojego fachu, ale poczęstowała nas za to pysznym sokiem a'la Kubuś (z jabłek, marchwi i dyni bez dodatku syropu glukozowo- fruktozowego i płynu do spryskiwaczy!). Zostaliśmy też zaproszeni na degustację serów dojrzewających. Z kminkiem, czosnkiem niedźwiedzim, czarnuszką... eh! Przysmaków nie było końca.
W ogóle przyjęto nas tam cudownie!

Dziewczynki mogły zobaczyć kury. Gdzie mieszkają, gdzie śpią, gdzie znoszą jajka i dokąd wychodzą na spacery.



Niespodzianką nawet dla mnie był fakt, że kura potrzebuje niejako "wzorca" jaja, obok którego znosi kolejne. W tym celu nasi gospodarze podkładają im piłeczki ping-pongowe ;) Sprytne, co?



Poznałyśmy też zbuntowaną mieszkankę kurnika, która co rano przedziera się przez siatkę żeby złożyć jajo w pobliskich zaroślach. Widocznie nie lubi dziewczyna płynąć z prądem ;)



Pisków na widok kotków, kiciusiów, kociaczków i pusiaczczków nie było końca!
I wszystkie chciały wracać z nami do domu!



To był dzień pełen wrażeń i cudowna lekcja na świeżym powietrzu.
Jeśli macie taką możliwość, koniecznie odwiedźcie podobne gospodarstwo. Naprawdę warto! Wrażenia i smaki pozostaną z Wami na zawsze.

BONUS
Jako bonus do warsztatu, korzystając z pięknej pogody, zorganizowałam dzieciakom wyprawę „śladami rodziców”.
Moje dzieci, choć nie mieszkają na co dzień w moim rodzinnym mieście, to jednak czują się w nim jak "lokalsi"
Spędzają tam święta, wakacje i ferie zimowe. Mają tam swoich ukochanych "dziadków" i kuzynów. Swoją przystań.
Postanowiłam więc poprowadzić ich ścieżkami dzieciństwa ich rodziców.
W wyprawie oprócz 6-letniej Heli i 3-latniej Ewy, brała udział 6-letnia psiapsiółka Helenki, którą miałyśmy przyjemność gościć tamtego dnia w domu moich rodziców.
Przygotowując się do wyprawy, wydrukowałam najprostszą mapę z Google Maps, obejmującą interesujące nas miejsca. Teren nie mógł być zbyt rozległy, ponieważ w wyprawie brała udział nasza „kryzysowa” trzylatka.
Postanowiłam oznaczyć cztery miejsca:
- miejsce, w którym mama i tata spotkali się po raz pierwszy (miejski hufiec ZHP hehe),
- najstarszy i najcenniejszy zabytek miasta,
- szkoła, w której uczył się tata (podkreślam „uczył się”, a nie „do której chodził” – PR to podstawa!)
- szkoła, w której uczyła się mama (patrz wyżej)

Dziewczyny z przejęciem śledziły mapę i odhaczały na niej miejsca, które odwiedzałyśmy.
Raźno i z uśmiechem na ustach przemierzały miejskie uliczki.
Dopytywały. Obserwowały. Uczyły się.
Poznawały historię swoich rodziców, a przez to i własną historię.
Nagrodą były lody i gołębie, które latały nad naszymi głowami.






Uff! We did it! Udało się!
Pierwszy warsztat za nami.



Koniecznie zaglądajcie do mojej zakładki {TU} i do innych biorących udział w projekcie - klikając w mapkę poniżej.
ach!